برای دهه‌ها، شکلات ارزان قیمت، لذت مصرف کنندگان را به خود اختصاص داده است. اما درختان کاکايو به طور طبیعی پیرتر می‌شوند و آفات محصول در کشورهای غرب آفریقا گسترش یافته است. علاوه بر این، شرایط آب و هوایی نامناسب در کشورهای ساحل عاج و غنا که تقریبا نیمی از سهم بازار جهانی کاکايو را تشکیل می‌دهند، منجر به کاهش تولید این محصول شده است. ترکیب این عوامل باعث شده است که قیمت کاکايو به رشد بی‌سابقه‌ای برسد و موجب تلخی برای تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان شود.
بر اساس آنچه سازمان بین‌المللی کاکايو (ICCO) برآورد کرده، میزان تولید کاکايو در سال 2024 از میزان تقاضای آن عقب می‌افتد و بر این اساس برآورد می‌شود که تولید کاکايو با کسری 374 هزار تنی روبرو خواهد شد.
در همین زمینه تریستان فلچر، تحلیگر بازار کالا به بلومبرگ اعلام کرد که زخم‌های این بحران ممکن است برای مدت طولانی در نوسانات بازار کاکايو قابل مشاهده باشد. به گفته او برخی فعالان بازار، سوداگرانه با سرعت بیشتری وارد می‌شوند و به سرعت نیز این بازار را ترک می‌کنند؛ موضوعی که به بی‌نظمی این بازار می‌افزاید و این، بدان معناست که بازارها به احتمال زیاد، تشدید نوسان را تجربه می‌کنند.
آنطور که اکونومیست تایم از وضعیت بازار گزارش داده است، معاملات آتی این هفته به رکورد 11126 دلار در هر تن رسید؛ سطحی که قبلا برای اکثر معامله گران غیرقابل تصور بود و تقریبا دو برابر نقطه اوج قبلی است که آن هم در دهه 1970 ثبت شده بود. به نظر می‌رسد این پایان ماجرای نوسان در بازار این کالا نیست. آنچنان که سیتی گروپ پیش بینی کرده، قیمت‌ها در چند ماه آینده به 12500 دلار می‌رسند و بعید نیست که قیمت کاکايو، مرز 20 هزار دلار را نیز در سال جاری بشکند.
بر اساس گزارش ها، آنچه در زمینه کاکايو اتفاق می‌افتد، اکنون نه تنها هشدار برای صنایع وابسته به این کالا را فعال کرده بلکه زنگ خطری برای صنعت قهوه نیز هست که تنها در دو کشور متمرکز شده است: برزیل و ویتنام.
با این حال وضعیت رشد قیمت کاکايو، بی تردید صنایع وابسته به این کالا در جای جای دنیا را تحت تاثیر قرار می‌دهد و در این اوضاع، بررسی وضعیتی که صنایع شیرینی و شکلات ایران نیز متاثر از آن خواهد شد، حايز اهمیت است که در این گزارش به آن می‌پردازیم.
وضعیت بازار شکلات ایران پس از افزایش قیمتهاگردش مالی صنعت شیرینی و شکلات در کشور حدود 16 تا 17 هزار میلیارد تومان برابر با 3700 تن اعلام شده است؛ حجمی از محصولات که حدود 30 درصد مواد اولیه‌اش وارداتی است و سایر مواد مورد نیاز آن در داخل تولید می‌شود.
بررسی آمار گمرکات ایران گواه این موضوع است که عمده واردات مواد اولیه این صنعت برای تولید کنندگان ایرانی از کشور ترکیه صورت می‌گیرد؛ رقمی حدود 79 میلیون دلار برابر با 19031 تن است؛ کشوری که طی سال‌های اخیر ازجمله مهم‌ترین شرکا تجاری ایران محسوب می‌شود.
به طور کلی پودر کاکايو، دانه کاکايو و خمیر کاکايو برای طعم دادن به محصولات غذایی مختلف و برای طعم دار کردن «محصولات شکلاتی» مانند شربت ها، تاپینگ ها، شیر شکلات، مخلوط کیک‌های آماده و مواد دارویی استفاده می‌شود.
براساس این جدول که بر مبنای داده‌های گزارش آماری سالانه گمرک ایران تهیه شده، حجم واردات گروه کالایی کاکايو -اعم از پودر کاکايو، دانه کاکايو، خمیر کاکايو و روغن کاکايو در سال 1402- نزدیک به 41.6 هزار تن؛ معادل 164.1 میلیون دلار بوده است.
گزارش‌های جهانی حکایت از آن دارد که ارزش هر تن کاکايو در بازارهای جهانی اکنون از 2 هزار و 500 دلار به ازای هر تن، به 11 هزار و 125 دلار رسیده؛ رقمی که از رشدی معادل 525 درصد حاکی است.
طبق آمارهای رسمی بازار جهانی و داده‌های گمرک ایران، در سال گذشته مجموعا 41 هزار و 584 تن کاکايو و زیرمجموعه این گروه کالایی به ارزش 164 میلیون و 111 هزار دلار وارد ایران شده است.
با فرض اینکه قیمت گروه کالایی کاکايو در تمام زیر مجموعه‌ها ثابت در نظر گرفته شود و حجم واردات این کالاها در سال 1403 را بدون تغییر نسبت به سال گذشته یعنی حدود 41.6 تن در نظر بگیریم، ارزش دلاری واردات این محصول به کشور با احتساب رشد حدود 6.5 برابری که در بازار جهانی این کالا رخ داده، رقمی بالغ بر یک میلیارد دلار برآورد می‌شود.
مهم‌ترین نکته‌ای که پس از محاسبه این عدد به ذهن می‌رسد این است که استراتژی فعالان صنعت شیرینی و شکلات ایران دستخوش تغییر خواهد شد؟؛ مساله‌ای که باید موضوع محدودیت حجم منابع ارزی را نیز به آن افزود.
علاوه بر این، اگر مشکلاتی که این صنعت در سال‌های گذشته با آن‌ها دست و پنجه نرم کرده را به وضعیت افزایش قیمت بی سابقه کاکايو در جهان اضافه کنیم؛ آینده این صنعت و تصمیم گیری فعالان برای نحوه فعالیت در آن به سوالی جدی تبدیل خواهد شد؛ مسايلی از قبیل افزایش 300 درصدی هزینه انبارداری در سال گذشته، نبود برنامه منسجم در خطوط حمل و نقل کشور (غیر فعال شدن 28 خط کشتیرانی به دلیل تحریم‌ها)، عدم همکاری منسجم بنادر که منجر به رسوب کالاها در گمرکات می‌شود و ...؛ عواملی که با پابرجا ماندن‌شان در کنار هم، نه تنها سهم کشورمان در بازارهای جهانی به میزان قابل توجهی از دست می‌رود بلکه عرصه برای فعالیت تولیدکنندگان داخلی نیز تنگ‌تر خواهد شد. همچنین وضعیت اشتغال حدود 65 هزار نفر که به طور مستقیم به این صنعت وابسته هستند نیز در هاله‌ای از ابهام قرار خواهد گرفت.
